Kopenhagen, het ging dus niet over het Klimaat

We hebben toegeleefd naar Kopenhagen. Veel media aandacht. De meeste betrokkenen hadden hoge verwachtingen. Afspraken maken over doelstellingen, de 2 graden Celcius, termijnen, beschikbaar stellen van middelen aan ontwikkelingslanden om doelen te halen. Je bent als westerling toch al gauw op de inhoud gericht. Dat bleek achteraf dus een verkeerde insteek te zijn. Het proces en de relaties waren het belangrijkste. Het ging er eigenlijk om wie er de baas is in de wereld. Niet meer zonder meer Amerika. China komt op voor haar belangen, laat zich niet de kaas van het brood eten en laat zich zeker niet vertellen hoe het allemaal zou moeten. Vooral niet door Amerika. Een nieuwe wereldorde? Ik denk dat het daar wel naar toe gaat. G8 wordt G20. De organisaties en systemen die wij hebben om te trachten de wereld geordend te besturen zouden zich nu ook aan moeten passen. Dit bleek ook wel in Kopenhagen. Is de VN nog wel adequaat? Hoe organiseren we dat de volgende keer? Het voordeel van de turbulentie in Kopenhagen is dat nu de belangrijkste partijen in de wereld aan boord zijn gekomen. Dat is echt winst. Nu bestuurders benoemen, hen toestaan koers uit te zetten en dan vasthouden. Ondertussen gaat China echt werk maken van duurzame energie. Er is toch hoop voor Mexico.