De Wereld van Geld, Geluk en Gemak

Nederland op weg naar een duurzame energievoorziening

De redenen voor de transitie van een samenleving naar duurzame energiebronnen is drieledig:
De eerste peiler betreft de lange termijn garantie van de zekerheid van de energievoorziening. Minder afhankelijk worden van olie, kolen en gas, die meestal in handen zijn van concentraties van kapitaal en macht. Het tweede argument betreft de toenemende schaarste van grondstoffen. De top van de productie ligt immers al achter ons. Ten derde is het van belang om de verandering van het klimaat binnen aanvaardbare grenzen te houden. Beter nu dan later.

Geld, Geluk en Gemak brengen de mens in beweging. Geldt dat ook voor de transitie naar een duurzame energievoorziening? De transitie versterkt de economie. Denk bijvoorbeeld aan de offshore industrie, havenontwikkeling en energieneutraal bouwen. Het bedrijfsleven is ervan doordrongen dat het thema duurzaamheid een bepalende factor is voor toekomstbestendig opereren en succesvol concurreren. Maar, vinden we zo geld en geluk en wordt het allemaal gemakkelijker? Het is nog onbekend hoe een duurzame samenleving er uit komt te zien. Wie wordt verantwoordelijk? Welke technologie wordt dominant? Welk Geluk en Gemak en… wanneer is welk Geld te verdienen? En de vergunning? Deze onzekerheden maken dat de verleiding niet groot is om de transitie te laten plaatsvinden. Er is meer voor nodig.

Duurzame energietransitie? Visie en leiderschap!
Ten eerste zullen de visie, het belang en de sense of urgency voor de duurzame energietransitie helder moeten worden voor de Nederlandse samenleving. Consistente en coherente communicatie naar burgers en bedrijfsleven. Door de centrale en regionale overheid wordt leiderschap getoond en worden bakens op de horizon gezet. Ten tweede wordt de transitie ingezet op basis van de drie natuurlijke drijfveren voor verandering: Geld, Geluk en Gemak. Voor een toekomst met een energievoorziening die garanties biedt voor goede sociale omstandigheden, zekerheid van de levering en waardebehoud van duurzame investeringen. Dit is de visie, zo willen we het hebben en zo gaat de markt dit doen.
Visie en leiderschap. Beter nu dan later.

Kopenhagen, het ging dus niet over het Klimaat

We hebben toegeleefd naar Kopenhagen. Veel media aandacht. De meeste betrokkenen hadden hoge verwachtingen. Afspraken maken over doelstellingen, de 2 graden Celcius, termijnen, beschikbaar stellen van middelen aan ontwikkelingslanden om doelen te halen. Je bent als westerling toch al gauw op de inhoud gericht. Dat bleek achteraf dus een verkeerde insteek te zijn. Het proces en de relaties waren het belangrijkste. Het ging er eigenlijk om wie er de baas is in de wereld. Niet meer zonder meer Amerika. China komt op voor haar belangen, laat zich niet de kaas van het brood eten en laat zich zeker niet vertellen hoe het allemaal zou moeten. Vooral niet door Amerika. Een nieuwe wereldorde? Ik denk dat het daar wel naar toe gaat. G8 wordt G20. De organisaties en systemen die wij hebben om te trachten de wereld geordend te besturen zouden zich nu ook aan moeten passen. Dit bleek ook wel in Kopenhagen. Is de VN nog wel adequaat? Hoe organiseren we dat de volgende keer? Het voordeel van de turbulentie in Kopenhagen is dat nu de belangrijkste partijen in de wereld aan boord zijn gekomen. Dat is echt winst. Nu bestuurders benoemen, hen toestaan koers uit te zetten en dan vasthouden. Ondertussen gaat China echt werk maken van duurzame energie. Er is toch hoop voor Mexico.